Noworocznie

Witajcie noworocznie. Na cały 2017 rok chciałabym Wam życzyć zdrowia i miłości. Wytrwałości i mądrości. Cierpliwości i ciekawości. Ludzi, którzy są z Wami, a nie obok Was. Mniej wirtualnej rzeczywistości, a więcej życia w teraźniejszości. I dobra. Dawajcie je i niech ono do Was powraca.

Śledzik i makowiec są już wspomnieniem, prezenty już dawno rozpakowane cieszą lub zajmują miejsce w tak zwanej przechodniej szufladzie, skutecznie zaprzątając Wam głowę niemym pytaniem "Co dalej z nami będzie?".

Kevin obejrzany, opłatek złamany. 

Po wypiciu szampana, szalonych tańcach a la Maserak lub wręcz przeciwnie - spokojnym grzaniu kanapy w domowym zaciszu przy tych samych rok w rok występach polskich "artystów" (ufff...) zaczęliśmy nowe. Nowe stare. Bo jesteśmy tacy sami. Ale świeżsi o kolejne postanowienia. 

Zgodnie ze specjalistami i coachami od rozwoju osobistego koniecznie muszą być one sformułowane "będę" a nie "nie będę". Bo mózg podobno nie słyszy słowa "nie" i "nie będę palił" odczytuje leniuszek jako "będę palił". "Rzucę palenie" - tak. "Nie będę palił"- wykreślany.

Nie napiszę o moich postanowieniach. Krok po kroczku będę je konsekwentnie realizować i sama przed sobą się z nich rozliczać i spowiadać. Czego i Wam życzę.

Kupiłam sobie Happy Planner i jestem nim oczarowana. Pozytywne myśli, inspirujące cytaty. Pięknie wydany kalendarz aż onieśmiela moją bazgrzącą rękę. Oby w każdym razie spełnił swoje zadanie, pozwolił lepiej planować i sięgać wyżej. Nie wiedziałam, że jest on tak ładny w środku. Choć tak naprawdę mogłabym mieć zeszyt za dwa złote - niech tylko pomaga skoncentrować się na tym, co ważne i ważniejsze, na celach i na wytrwałym dążeniu do ich realizacji.

Książki. Kocham. I czytać będę, choćby w nocy, bo o innych porach dnia nie mam możliwości. Trzy z przedstawianych poniżej sama sobie kupiłam, a dwie wypożyczyłam z biblioteki.

Moje lektury na Styczeń. 

Markus Zusak. "Złodziejka książek". Światowy bestseller i film, który powstał na podstawie książki. Miłość do książek i okrutne czasy Hitlera. Nie mogłam nie wypożyczyć z biblioteki.

Jodi Picoult. "Świadectwo prawdy". Książki tej autorki czytam w ciemno. Chcę przeczytać wszystkie z jej bibliografii, jeszcze kilka mi zostało. Schemat się powtarza, co wcale mi nie przeszkadza. Jest więc i zagadka kryminalna, i problem moralny, jak również dana kwestia pokazana z perspektywy kilku postaci. Uwielbiam.

Camilla Lackberg. "Ofiara losu". Uwielbiam klimat, jaki w swoich książkach tworzy autorka. Uwielbiam jej bohaterów i zagadki kryminalne. To już kolejna książka tej autorki, którą czytam i mam silne postanowienie przeczytania wszystkich, które do tej pory napisała. Na razie mnie nie zawodzi.

Ojciec Adam Szustak. "Langustę na palmie" pewnie znacie. Tym razem "Jeszcze 5 minutek". To wspaniałe rekolekcje w formie książki i różnych historii. Takich z życia wziętych. Podpartych słowami z Pisma Świętego. Książka-inspiracja. Książka-medytacja. Duchowość jest potrzebna w naszych czasach bardziej niż kiedykolwiek. Gorąco Wam polecam!

Meik Wiking. "Hygge. Klucz do szczęścia". Uległam i ja tej klimatycznej, magicznej książce. Zwłaszcza, że napisał ją Dyrektor Instytutu Badań nad Szczęściem w Kopenhadze. Piękne zdjęcia i prawdy oczywiste, o których jednak zapominamy. O sztuce szczęścia. O tym, co sprawia, że czujemy się błogo spełnieni i szczęśliwi właśnie. Koniecznie do przeczytania i wracania!

Tak więc zaczynam Nowy Rok czytając. I rozmyślając. Nad blogiem, jego kształtem. Nad tym, o czym będę pisać. Co będę pokazywać. Ile z siebie chcę tu dać. Bo pisać na pewno będę.

Będzie na pewno o Włoszech. O podróżach małych i dużych. O książkach. O filmach. Dzieciach. Inspiracjach. Dekoracjach. Może jakieś DIY. O ciekawych ludziach. O innych blogach. Będą rozmyślania. Czas pokaże.

Blogowanie...Niestety wiele blogów zmienia się w posty sponsorowane. Reklamują kosmicznie drogie krzesełko do karmienia dziecka wyprodukowane przez jedyną i słuszną firmę. Krem lub inne. Niektóre blogi zmieniają się w reality show. Takie odnoszę wrażenie. Powoli, acz nieuchronnie tracą swój charakter, za który kiedyś tak bardzo je lubiłam. Zmiany są nieuniknione. Te na gorsze również.

W Nowym 2017 Roku muszę przede wszystkim pozostać wierna sobie. I pijąc aromatyczną herbatę o wdzięcznej nazwie "Wspomnienia z Toskanii" czytam słowa mojej wspaniałej Koleżanki na Jej blogu. Zajrzyjcie tu. To żaden znany blog. Żadne posty sponsorowane. Żaden blog-praca. Żadne śledzenie życia blogerki na Instagramie z zamieszczanymi dziennie dziesiątkami super wystylizowanych zdjęć. Jest prosto i w samo sedno. Tu liczy się słowo. 

I takie blogi będę czytać. Takich będę poszukiwać. Gdzie pisze się szczerze, gdzie uderza się słowem i wnikliwie obserwuje rzeczywistość. Gdzie jest domowe ciepło. Takie naturalne, niewymuszone. Gdzie są szczerzy ludzie, a nie super znani trendy blogerzy.

Rozmyślam o minionym. Oglądam zdjęcia synków z 2016 roku i stwierdzam, że to był Dobry Rok. Mam nadzieję, że dla Was również.

Życzę Wam Bycia. Duchowości. Prawdy. Chronienia tego, co Wasze. A tym co blogują - blogowania dla przyjemności, a nie ilości i poczytności. To jedynie słupki. Co mnie obchodzi ilość obserwujących tu czy tam. Tylko pisząc z serca piszecie dla Czytelnika. I dla siebie samych.

Dobrego Całego Roku 2017! Niech każdy Dzień będzie wspaniały i hyggelig.